De Silmarillion. Velen identificeren de naam Tolkien met het begrip 'hobbit', anderen weer met het begrip 'Midden-aarde'. Daarmee bedoelen zij dat grote rijk van de verbeelding, bevolkt door Elfen, Dwergen, Enten, Mensen en Orks, waar De Reisgenoten op hun queeste door reisden, en inderdaad ook bevolkt door Hobbits, in een klein gebied, de Gouw genaamd. Het is een rijk landschap, maar het rijkst van al in zijn verleden, met zijn oude wegen en verwoeste steden, zijn oude slagvelden en reusachtige stenen bouwwerken. Toch zijn er in In de Ban van de Ring vele toespelingen op een veel ouder verleden. Zo spreekt Eirond van de 'glorie van de Oudste Tijden en de legers van Beleriand', en Boom-baard zingt over eeuwenoude bossen waarin hij eens had gelopen 'maar nu liggen al die landen onder de vloed'. Zij praten over de landen, steden en verhalen uit De Silma-rillion. Want De Silmarillion is de geschiedenis van de Oudste Tijden, de Eerste Era van de wereld, zoals In de Ban van de Ring de geschiedenis is van het einde van de Derde Era; en het grootste deel ervan speelt zich af in het gebied van Midden-aarde dat Beleriand werd genoemd en achter de Blauwe Bergen lag. De Silmarillion, waaraan Tolkien al tijdens de Eerste Wereldoorlog was begonnen, is de voorraadschuur van de verbeelding die In de Ban van de Ring heeft opgeleverd. Het is vooral het verhaal van de Elfen en het wordt voornamelijk door de ogen van de Elfen gezien: de mythe van de schepping van de wereld; de grote oorlogen die aan het begin van de tijd werden gevoerd, toen Morgoth, de vleesgeworden macht van het kwaad in de wereld, erop uit was om de heerschappij over Midden-aarde aan de Valar te ontrukken; het ontwaken van de Elfen in Midden-aarde; de oproep van de Goden om bij hen te komen wonen in hun paradijs Valinor; de vervaardiging van de Silmarillen, drie edelstenen waarin Féanor, een geniale elf, het licht van de Twee Bomen van Valinor weet op te vangen; de ontvreemding ervan door Morgoth; de opstand van de Elfen tegen de Valar; hun vertrek uit Valinor en de terugkeer naar Midden-aarde om oorlog te voeren tegen de Zwarte Vorst. Naast het lange verhaal bevat het boek een viertal kortere: Ainulindalë en Valaquenta, de schepping van de Ainur (engelen) door Ilüvatar (God) en die van de aarde, waar de Elfen en Mensen zullen wonen. De twee andere zijn aan het eind afgedrukt: Akallabêth (De ondergang van Nümenor) is een Atlantis-legende en in Over de Ringen van Macht worden de grote * gebeurtenissen van de latere Era verhaald. De Silmarillion is geredigeerd door Tolkien's zoon Christopher en vertaald door Max Schuchart.
Description:
De Silmarillion. Velen identificeren de naam Tolkien met het begrip 'hobbit', anderen weer met het begrip 'Midden-aarde'. Daarmee bedoelen zij dat grote rijk van de verbeelding, bevolkt door Elfen, Dwergen, Enten, Mensen en Orks, waar De Reisgenoten op hun queeste door reisden, en inderdaad ook bevolkt door Hobbits, in een klein gebied, de Gouw genaamd. Het is een rijk landschap, maar het rijkst van al in zijn verleden, met zijn oude wegen en verwoeste steden, zijn oude slagvelden en reusachtige stenen bouwwerken. Toch zijn er in In de Ban van de Ring vele toespelingen op een veel ouder verleden. Zo spreekt Eirond van de 'glorie van de Oudste Tijden en de legers van Beleriand', en Boom-baard zingt over eeuwenoude bossen waarin hij eens had gelopen 'maar nu liggen al die landen onder de vloed'. Zij praten over de landen, steden en verhalen uit De Silma-rillion. Want De Silmarillion is de geschiedenis van de Oudste Tijden, de Eerste Era van de wereld, zoals In de Ban van de Ring de geschiedenis is van het einde van de Derde Era; en het grootste deel ervan speelt zich af in het gebied van Midden-aarde dat Beleriand werd genoemd en achter de Blauwe Bergen lag. De Silmarillion, waaraan Tolkien al tijdens de Eerste Wereldoorlog was begonnen, is de voorraadschuur van de verbeelding die In de Ban van de Ring heeft opgeleverd. Het is vooral het verhaal van de Elfen en het wordt voornamelijk door de ogen van de Elfen gezien: de mythe van de schepping van de wereld; de grote oorlogen die aan het begin van de tijd werden gevoerd, toen Morgoth, de vleesgeworden macht van het kwaad in de wereld, erop uit was om de heerschappij over Midden-aarde aan de Valar te ontrukken; het ontwaken van de Elfen in Midden-aarde; de oproep van de Goden om bij hen te komen wonen in hun paradijs Valinor; de vervaardiging van de Silmarillen, drie edelstenen waarin Féanor, een geniale elf, het licht van de Twee Bomen van Valinor weet op te vangen; de ontvreemding ervan door Morgoth; de opstand van de Elfen tegen de Valar; hun vertrek uit Valinor en de terugkeer naar Midden-aarde om oorlog te voeren tegen de Zwarte Vorst. Naast het lange verhaal bevat het boek een viertal kortere: Ainulindalë en Valaquenta, de schepping van de Ainur (engelen) door Ilüvatar (God) en die van de aarde, waar de Elfen en Mensen zullen wonen. De twee andere zijn aan het eind afgedrukt: Akallabêth (De ondergang van Nümenor) is een Atlantis-legende en in Over de Ringen van Macht worden de grote * gebeurtenissen van de latere Era verhaald. De Silmarillion is geredigeerd door Tolkien's zoon Christopher en vertaald door Max Schuchart.